کنترل مرکزی (Central Control)
این دستگاهها بهعنوان مرکز فرماندهی خانه هوشمند عمل میکنند. آنها به تمام دستگاههای متصل شده و به کاربران اجازه میدهند تا از طریق یک رابط کاربری مرکزی، مانند اپلیکیشن موبایل یا رابط کاربری وب، دستگاههای مختلف را کنترل کنند. کنترل مرکزی ممکن است به شکل یک نرمافزار در گوشی هوشمند یا یک دستگاه فیزیکی مانند تبلت دیواری باشد.
یادگیری ماشینی (Machine Learning)
این تکنیک در هوش مصنوعی استفاده میشود و به سیستمها اجازه میدهد بر اساس دادهها و تجربهها یاد بگیرند و بدون برنامهنویسی صریح، عملکرد خود را بهبود دهند. در خانه هوشمند، یادگیری ماشینی میتواند به تنظیمات خودکار دما، نور و امنیت کمک کند و رفتارهای کاربر را شناسایی و پیشبینی کند.
برنامهریزی (Scheduling)
ویژگیای که به کاربران اجازه میدهد زمانبندی خاصی را برای روشن و خاموش کردن دستگاهها تنظیم کنند. برای مثال، میتوانید چراغها را به گونهای برنامهریزی کنید که هر روز ساعت 7 صبح روشن و ساعت 10 شب خاموش شوند. این قابلیت میتواند در مصرف انرژی و مدیریت بهتر زمان مفید باشد.
تشخیص چهره (Facial Recognition)
یک قابلیت پیشرفته امنیتی در برخی از سیستمهای خانه هوشمند که امکان شناسایی افراد بر اساس ویژگیهای صورت آنها را فراهم میکند. از این تکنولوژی میتوان برای کنترل دسترسی، باز کردن قفلها یا ارسال هشدار در صورت شناسایی چهرههای ناشناس استفاده کرد.
ورود بدون کلید (Keyless Entry)
در سیستمهای هوشمند، این قابلیت به ساکنان اجازه میدهد که بدون نیاز به استفاده از کلید فیزیکی و از طریق کد ورود، کارت RFID، یا حتی تلفن همراه، دربها را باز و بسته کنند. این ویژگی در قفلهای هوشمند به کار گرفته میشود و سطح امنیت و راحتی را افزایش میدهد.
تشخیص حرکت (Motion Detection)
یکی از مهمترین قابلیتهای امنیتی خانه هوشمند است که با استفاده از سنسورهای حرکتی کار میکند. این سیستمها میتوانند حرکت را در یک محیط مشخص تشخیص داده و به صورت خودکار واکنشهایی مانند روشن کردن چراغها، ارسال هشدار یا فعال کردن دوربینها را انجام دهند.
یادگیری رفتار (Behavioral Learning)
سیستمی که به مرور زمان با تحلیل رفتارهای روزمره کاربر، تنظیمات خانه هوشمند را بهینه میکند. مثلاً اگر به طور منظم هر شب ساعت 11 چراغها را خاموش میکنید، سیستم این الگو را یاد گرفته و به صورت خودکار در همان زمان این کار را انجام میدهد.
کنترل از راه دور (Remote Control)
قابلیتی که به کاربران اجازه میدهد از هر مکانی، حتی زمانی که در خانه حضور ندارند، دستگاههای هوشمند خود را کنترل کنند. این کار از طریق اپلیکیشنهای مخصوص یا وبسایتهای مربوط به هر دستگاه امکانپذیر است. به عنوان مثال، میتوانید از محل کار خود، دمای خانه را تنظیم کنید یا سیستم امنیتی را فعال نمایید.
ژئوفنسینگ (Geofencing)
تکنولوژیای که به کاربران اجازه میدهد بر اساس مکان جغرافیایی خود، اقدامات خودکار انجام دهند. برای مثال، میتوانید تنظیم کنید که وقتی به خانه نزدیک میشوید، چراغها روشن شوند یا درب ورودی به صورت خودکار باز شود. این قابلیت با استفاده از GPS تلفن همراه یا دیگر دستگاههای مکانیاب کار میکند.
سناریوهای سفارشی (Custom Scenes)
برخی سیستمهای خانه هوشمند اجازه میدهند که کاربران سناریوهای خاصی را تعریف کنند. مثلاً میتوانید یک “سناریوی فیلم” بسازید که به محض فعالسازی، چراغها را کمنور، پردهها را ببندد و تلویزیون را روشن کند. این سناریوها میتوانند به راحتی توسط کاربر ایجاد و تنظیم شوند.
بستر ابری (Cloud Integration)
بسیاری از دستگاههای خانه هوشمند برای عملکرد بهتر و به روزرسانیهای مداوم به سرویسهای ابری متصل هستند. این ارتباط ابری به دستگاهها اجازه میدهد تا دادهها را ذخیره کرده و از هر جایی در دنیا دسترسی داشته باشید. مثلاً ضبط ویدئوهای دوربین امنیتی بهصورت خودکار در فضای ابری ذخیره میشود.
امنیت سایبری (Cybersecurity)
با افزایش تعداد دستگاههای متصل در خانههای هوشمند، اهمیت امنیت سایبری بیشتر میشود. پروتکلهای امنیتی و رمزنگاری دادهها برای حفاظت از دستگاهها و اطلاعات کاربران بسیار حیاتی هستند. این پروتکلها جلوی دسترسی غیرمجاز به سیستمها را میگیرند.
من چند وقتی هست که دنبال مطلبی درباره چراغ و لامپ هوشمند هستم اما نتونستم مطلب کاملی پیدا کنم ممنون میشم اگه در این زمینه من رو راهنمایی کنین
در این زمینه به شما پیشنهاد می کنم که مقالات چرا به روشنایی هوشمند روی بیاوریم و سیستم روشنایی هوشمند را پیشنهاد می کنم که به مطالعه آن ها میتونین اطلاعات زیادی به دست بیاورید